Şiir

Can verdirmiş Lidyalılar,
Para denen nesneye.
Kurulmuş ne dünyalar,
Son verdirmiş sevgiye.

Parçalar bak dostluğu,
Sahteliğe yol açar.
Parasızın soluğu,
Ateşiyle hep yakar.

Para para diyorken,
Napolyon düşünseydi.
Paraya açmaz yelken,
Parayı yok ederdi.

Paran varsa zirvede,
Yoksa bir hiç olursun.
Parayla gönüllerde,
Parasız yok olursun.

Para ol paramparça,
Zalimleri yücelttin.
Sevgiyi sattın kaça,
Sadakatı yokettin.

Gözün kör olsun para,
Belki adil olursun.
Açtığın bunca yara,
Yeter artık son bulsun.


bilinmeyen biri